Ligodromoak

Berez, ez dira ligatzeko tabernak, baina jendea, kontrakoa esan arren, nesketan edo mutiletan egitera doa haietara. Ziur zuk ere, uda honetan, ligodromo ugari zapalduko dituzula.

---

Rokodromoak bezalakoak dira, baina oraingoan, jendeak pareta gogorragoa igo behar izaten du. Izan ere, ligatzera daraman aldapa ez da batere samurra. Ligodromo pila dugu Euskal Herrian. Gauez martxa duten ia-ia herri guztietan izaten da ligodromo bat edo beste. Etzazu esan bakar bat ere ezagutzen ez duzunik, gezurrak beti hanka motza du eta.

Parranda gauetan, (zeresanik ez, festetan) ligodromoak lepo izaten dira eta batzuetan haietara sartzeko pioleta behar izaten da (hona hemen eskaladarekiko beste parekotasun bat). Jende pila, lekurik ez… eta hala ere, sarreran, ehundaka neska-mutil, bultzaka, sartu nahian! Beraz, zeozer izan behar dute ditxosozko taberna horiek. Zer da "zeozer" hori? Antza, taberna horietan errazago ligatzen dela. Eta inork aitortu nahi ez duen arren, ligatzea da gauez ateratzen direnen %99aren helburua (utz ditzagun alde batera neska edo mutil laguna dutenetako batzuk; denak ez, noski, "batzuk"…). Kontu bitxia da azkeneko hau. Izan ere, jendea ligodromoetara "giro ona dagoelako", "dantza egiteko musika jartzen dutelako" eta beste hamaika arrazoirengatik joaten da. Zakurraren bibolina!

Musika eta begiradak
Jarrai dezagun ligodromoen beste ezaugarri batekin: musika. Musikak, ezinbestean, dantza egitekoa izan behar du, eta ezagun samarra. Dantza egitea baita ligatzeko estrategietako bat. Ligodromo guztiak, hala ere, ez datoz bat: batzuek euskal musika jartzen dute; beste batzuek "pixka bat denetarik" irizpiderik gabeko irizpideari heltzen diote; zenbaitek irrati komertzialen musika (Espainiako Rosa for ever!) nahiago dute… Musika berritzaileak entzun nahi dituenak jai du ligodromo gehienetan (ez guztietan): hamaika alditan entzundako doinu ezagunak, patxangak eta enparauak jaun eta jabe dira. Hori bai, ezin esan ligodromozaleen artean kantuok arrakasta ez dutenik. 

Eta zer egiten du jendeak ligodromoetan? Tragoxka batzuk hartu, solasean aritu, barre egin, dantzatu (hau da, beste taberna askotan egin ohi dena)… eta begiratu, begiratu eta begiratu. Ligodromoetan dabiltzanak burua 360 graduko bueltan mugitzeko gai dira, radarrak dirudite; "Exorcist" filmeko neska bera ere aho bete hortz utziko lukete. Ez dago esan beharrik begiratu eta begiratu zeren bila dabiltzan, ezta?

Estrategia pila
Ligodromoen ezaugarri nagusiak gainbegiratu ondoren, goazen orain ligodromozaleek nesketan edo mutiletan egiteko zein estrategia darabiltzaten aztertzera. Ligatzeko hamaika estrategia daude, ia-ia nork berea duela esan genezake. Hala eta guztiz ere, ondorengoa nahiko arrunta da: gustuko mutil edo neskari begiratu, harengana hurbildu, hizketan hasteko aitzakiaren bat bilatu, solasean edo dantzan aritu… eta ondorengoa, auskalo: gau zoragarria, erdipurdikoa, edo berriro ere sarea beste nonbait bota beharra. 

Neskarengana edo mutilarengana hurbiltzea zaila bezain garrantzitsua da. Asko eta asko alde batetik bestera mugitzen dira dantzan eta, kasualitatez, behin eta berriro "helmugara" iristen dira. Beste batzuk, barrarako bidean esaterako, ondotik pasatzen dira, jendearen bultzadek (oraingoan ere kasualitatez) neskaren edo mutilaren parera eramango dituztela esperantzan. Beste zenbait, begiz jota duten pertsona komunera doanean, orduantxe, bat-bateko txizagureaz larrituta, ilaran jartzen dira. Eta ez da falta tabako makina ondoan, jendearen joan-etorriak begi zorrotzez jarraitzen dituenik. Jakina, ausartagoak badira, zuzen-zuzen geziak diruditen esaldiak jaurtitzen dituztenak, alegia: "gustukoa zaitut eta ezagutu nahi zintuzket".

Hona hemen ligodromoak. Udako jaietan murgilduta gaude, eta sasoi honetan, toki hauek sekulako arrakasta dute. Tontorra zapalduko ahal duzu!