“Goddess in the doorway”

“Angie”, “Paint it black”… Rockaren historiak Mick Jagger-en eztarria sakon txertatua du, eta berak, 30 urte beranduago, ia bere horretan du. Ez, ordea, sortzeko gaitasuna. Ezin beti nahi duzun guztia lortu, 93ko “Wandering spirit” delakoan gertatu bezala. Jaggerrek erosle gazteari izen-abizen ezagunak eman nahi izan dizkio kreditoetan (Rob Thomas, Bono, Lenny Kravitz...), baina azken emaitzan ia-ia eraginik izan gabe. Bakarkako laugarren lanak hasiera ahula du, baina “Lucky day” indartsura iristerakoan eta hortik aurrera askoz hobea da. Lastima zortzigarren abestia izatea.