Txillardegi: Konpromisoa eta hizkuntza
Azken boladan, omenaldiak jaso ditu Txillardegik. Duela gutxi argitaratu du Elkar argitaletxeak euskararen inguruan berak idatzitako artikulu bilduma, "Euskararen aldeko borroka" izenburukoa. Dudarik gabe, eskertzekoa da Txillardegi bezalako idazle, hizkuntzalari eta pentsalari erraldoi bat berreskuratzea.
1929ean jaio zen Jose Luis Alvarez Enparantza Txillardegi, Donostian. Bilbon ingeniaritza ikasi ostean, gazte mugimendu abertzaleetan inplikatu zen. Honela sortu zuen, beste zenbait ikaslerekin batera, Ekin taldea, gerora ETA bihurtu zena. 1957an euskal eleberrigintza modernoaren habeetako bat argitaratu zuen: "Leturiaren egunkari ezkutua", eragin existentzialista nabarmeneko obra. Sartreren "Goragalea"rekiko zordun. Aldeko eta kontrako iritzi sutsuak jaso zituen liburuak. Koldo Mitxelenak begi onez agurtu zuen liburua. Urratu beharreko bide edo eredu modura. Berak egin zion hitzaurrea liburuari.
1960an, Leturiaren molde bertsuei jarraituz "Peru Leartzako" plazaratu zuen. Handik urtebetera, erbesteko bidea hartu zuen. Militantzia politikoa eta hizkuntzalaritza lanak uztartu zituen geroztik. Literatura ahaztu gabe. Besteak beste, buru eta belarri jardun zuen euskara batuaren eratze prozesuan, eragile nagusietako gisa. 1965ekoa dugu "Huntaz eta hartaz" saiakera. Bi urte geroago, ETA utzi zuen. 1969an, berriz, "Elsa Scheelen" eleberria kaleratu zuen.
1977an, Donostiara itzuli bezain laster, politikagintzan aritu zen. Ordukoa dugu "Haizeaz bestaldetik" (1979) nobela. ESB alderdiaren sortzaileetakoa, Herri Batasunaren senatari izatera iritsi zen. Jakina denez, bere aukera politikoek galarazi zioten euskaltzain oso izendatua izatea. Azkenerako, bere hautaketa proposatu zutenean, uko egin zion Txillardegik izendapenari.
1980ko hamarkadaz geroztik, linguistika irakasle izan da EHUan.
Konpromisoa eta hizkuntza uztartu ditu beti Txillardegik. Beti ere Euskal Herria ardatz. Euskal Herria eta euskal gatazka. Horren lekuko, bere azken bi eleberriak, "Exkixu" (1988) eta "Putzu" (1999).
1929ean jaio zen Jose Luis Alvarez Enparantza Txillardegi, Donostian. Bilbon ingeniaritza ikasi ostean, gazte mugimendu abertzaleetan inplikatu zen. Honela sortu zuen, beste zenbait ikaslerekin batera, Ekin taldea, gerora ETA bihurtu zena. 1957an euskal eleberrigintza modernoaren habeetako bat argitaratu zuen: "Leturiaren egunkari ezkutua", eragin existentzialista nabarmeneko obra. Sartreren "Goragalea"rekiko zordun. Aldeko eta kontrako iritzi sutsuak jaso zituen liburuak. Koldo Mitxelenak begi onez agurtu zuen liburua. Urratu beharreko bide edo eredu modura. Berak egin zion hitzaurrea liburuari.
1960an, Leturiaren molde bertsuei jarraituz "Peru Leartzako" plazaratu zuen. Handik urtebetera, erbesteko bidea hartu zuen. Militantzia politikoa eta hizkuntzalaritza lanak uztartu zituen geroztik. Literatura ahaztu gabe. Besteak beste, buru eta belarri jardun zuen euskara batuaren eratze prozesuan, eragile nagusietako gisa. 1965ekoa dugu "Huntaz eta hartaz" saiakera. Bi urte geroago, ETA utzi zuen. 1969an, berriz, "Elsa Scheelen" eleberria kaleratu zuen.
1977an, Donostiara itzuli bezain laster, politikagintzan aritu zen. Ordukoa dugu "Haizeaz bestaldetik" (1979) nobela. ESB alderdiaren sortzaileetakoa, Herri Batasunaren senatari izatera iritsi zen. Jakina denez, bere aukera politikoek galarazi zioten euskaltzain oso izendatua izatea. Azkenerako, bere hautaketa proposatu zutenean, uko egin zion Txillardegik izendapenari.
1980ko hamarkadaz geroztik, linguistika irakasle izan da EHUan.
Konpromisoa eta hizkuntza uztartu ditu beti Txillardegik. Beti ere Euskal Herria ardatz. Euskal Herria eta euskal gatazka. Horren lekuko, bere azken bi eleberriak, "Exkixu" (1988) eta "Putzu" (1999).