Hamabost

Klasiko bilakatzeko jaio da Nireren Hamabost diskoa. Elkarrekin perfektuki ahokatzen diren gitar soinu geruzen bidaia da, ezpalkatutako egurra oinutsik leunki ibiltzera zaramatzatenak. Maisutasun arretatsuarekin landutako testura aberats bezain egonkorren biluzteak ahotsa beste instrumentu bat dela deskubritzera zaramatza. Alegia, eta matiz hau bada bereziki gustatu zaidana, Ivan Zabalegiren ahotsak melodia gidatzen badu ere, koherenteki diluitzen da gainontzeko instrumentuen soinuarekin eta horren parte izatea lortzen du, ahotsa beste korda bat izanik. Sentsazioa daukat, diskoa gorde eta denborak ezustekoan eskuartean berriz ere jartzen didanean, posible bada, Hamabost are gehiago gustatuko zaidala.